Ecrin

« Écrin »
Il existe toujours une trace avant la disparition, l’évanouissement.
Les indices de ce passage m’apparaissent parfois, lors de mes déambulations dans la nature.
J’ai collecté ce petit cabinet de curiosité comme autant d’objets précieux, porteurs d’une forme de sacralité.
La plume du geai au pied de l’arbre, l’hippocampe trouvé sur le sable, la graine de la châtaigne d’eau au bord du lac, une cétoine dorée dans l’herbe, l’écorce de l’arbre, le crâne de l’oiseau, la mue du lézard, le bois du chevreuil…
Témoins du cycle de la vie et du renouvellement , j’ai souhaité les photographier en choisissant le corps comme un paysage, un écrin dans lequel est inscrit la mémoire enfouie de nos liens puissants avec la nature. La peau, reflet du temps qui passe et de nos expériences de vie me permet de les représenter en intimité, en rapprochement.
« Écrin « est une série réalisée pour l’exposition collective « Hatzak » du collectif Hatza en novembre 2019 à Bayonne. Un travail autour de « la trace ».
« Kutxa »
Beti badago arrasto bat desagertzearen aintzin, trenputxartzearen aintzin.
Pasarte honen arrastoak agertzen zaizkit batzuetan, naturan zehar ibilitzean.
Bitxikeriaren kabinete ttiki hau osatzeko hainbat balorezko objektu bildu nituen, sakraltasun modu baten seinaile.
Zuhaitzaren oinean uxkinaxoaren luma, harean atxeman itsas-zaldia, aintziraren ertzean ur-gaztainondoaren hazia, belarretan urrezko arrosa, zuhaitzaren azala, txoriaren garezurra. , muskerraren muda, oreinaren adarra...
Bizitzaren eta berrikuntzaren zikloaren lekuko, gorputza paisaia gisa aukeratuz argazkiak egin nahi izan ditut, naturarekin dugun lotura indartsuen oroimen lurperatua inskribatuta dagoen kutxa. Azalak, denbora pasatzearen eta gure bizi-esperientzien islak, intimitatean eta hurbiltasunean irudikatzeko parada ematen dit.
"Ecrin" Hatza kolektiboak 2019ko azaroan Baionan egindako "Hatzak" erakusketa kolektiborako ekoitzitako seriea da. “Aztarnaren” inguruko lan bat.